Jeśli nie chcesz mej zguby….

 … Niebieską jaszczurkę kup mi luby… 

Co jeśli się już zgubiłam? Co jeśli już nigdy się nie odnajdę w tym wszystkim?… Czuję się jakbym była zamknięta… Jakbym czuła tylko smutek, ten dziwny ból, pustkę… Jakbym wszystko dotykała sercem przez grube rękawice. Podobno nie mam warstwy ochronnej i moja wrażliwość jest dużo większa przez to, wsiąka wszystko we mnie i dotkliwie rani. Absurdalnie do tego… Ja nie potrafię odczuwać przyjemności. Czuje się zamknięta… Odizolowana od tego co kocham. Wszystko czego dotknę jest bez czucia, bez smaku, bez zapachu, bez żadnej faktury… Jest jałowe. Przerażająco jałowe. Smutek i ból tak mocno mnie trawią, że to już nie tylko brak snu, brak apetytu… To również brak uczuć. 

Wszystko rozlatywały się po kawałku. Teraz to gruzowisko jałowego życia. A On patrzy na mnie czule, z troską, przejęciem. Może zastanawia się czy nadal jestem… Przytula, całuje, dotyka, jest. A ja próbuję być z nim tylko nie potrafię się przebić przez własną ścianę, może to już nawet grubość muru. Czuje się przezroczysta, gdy mnie dotyka. Gdy przytula, gdy tak jak zawsze uprawiamy seks i nagle… Jakby mnie tam nie było, toczę wtedy wielką bitwę w sobie, przegrywam, to mnie niszczy. Gdy piję kawę, gdy gotuję czy sprzątam, gdy czytam dziecku bajkę… Ja walczę. Walczę o siebie, ale brak mi sił. I wiem, że on zrobi dla mnie wszystko, że rzuciłby mi kosmos pod nogi… A mnie to nie uszczęśliwi. To boli jeszcze bardziej. Gdy On chciałby tak bardzo mi pomoc, zrozumieć, uszczęśliwić… Ale nie może bo depresja to tylko moja walka. 

Rozpadam się na pył z tych drobnych kawałków, gdy on spełnia wszystko co szepnę. A wciąż widać tylko moje łzy bez najmniejszego uniesienia kącików ust. Tym razem to nie jabłuszko z numerkiem 13 o jakim marzę od lat bo w końcu musiało pojawić się trzynaście. Tym razem idzie kolejny krok dalej. Błękitna, nadrzędna jaszczurka. Tak bardzo rzadka, tak bardzo droga… Którą oglądam za każdym razem w zoo i powtarzam sobie kiedyś będzie mnie na nią stać… Mam wszystko co mogłabym chcieć oprócz szczęścia.  A może to nie o szczęście chodzi? Może to po prostu… Spokój. 

Nienawidzę siebie za to,że nie miałam tyle sił i odwagi by nie pozwolić się zniszczyć…