Umieranie

 Przestało to być czymś dla mnie nowym. Po prostu znów umieram. Umieram wewnątrz. Czuję ból, który z każdym dniem rośnie. I rośnie… Na początku jest całkiem niewinnie. Jak ból głowy, który wydaje Ci się, że zaraz minie. Niestety on nabiera na sile, z każdą chwilą rośnie i zaczynasz żałować bo nie sięgnąłeś po tabletkę. Okazuje się, że tabletka nie pomaga, ból się rozkręcił za mocno. Ten ból zapuszcza korzenie, rozrywa Twoje ciało, Ty to widzisz i czujesz, inni myślą, że to coś innego. 

Ból dotyka serca. Wyżera dziurę i wlewa smutek. Boli Cię tak, że nie potrafisz jeść. Nic nie smakuję już, nawet ta ulubiona czekolada. Nie potrafisz spać, próbujesz mieszać proszki z alkoholem ale nawet to nie pomaga. Jesteś zmęczony tak, że oddychanie jest trudne i kładziesz się do łóżka, zamykasz oczy i skupiasz się na tym bo wszystko inne co dla ludzi jest naturalne Tobie sprawia trudności. W końcu okazuję się, że jesteś sparaliżowany bólem. Nie możesz już udawać. Nic Ci nie wychodzi. Zmęczony, śpiący i nie jadłeś od miesiąca. Rozpaczliwie szukasz leku jak alkoholik na odwyku wódki. Nie ma. Nic nie działa. 

Wytrzymasz? Jestem silna… Nie wiem na jak długo. Nie wiem za którym razem poradzę sobie w inny sposób. Umieram już setny raz…